Gjermania nxit ligjin më të ashpër për azilin

Qeveria Federale Propozon Zgjerim të Autoriteteve mbi Rregullat e Azilit

Kabineti federal i Gjermanisë ka miratuar një projektligj që do të ndryshojë ndjeshëm mënyrën se si vendi trajton rastet e azilit. Propozimi, i udhëhequr nga Ministri i Brendshëm Alexander Dobrindt, synon t'i japë qeverisë federale fuqinë për të klasifikuar në mënyrë të njëanshme vende të caktuara si "vende të sigurta origjine" - pa kërkuar pëlqimin e Bundesratit, organit legjislativ që përfaqëson shtetet federale.

Ky ndryshim është pjesë e një strategjie më të gjerë që synon thjeshtimin e procedurave të azilit dhe mundësimin e deportimeve më të shpejta. Masa synon konkretisht vende si Algjeria, India, Maroku dhe Tunizia për riklasifikim. Ligji i propozuar përfshin gjithashtu anulimin e përfaqësimit të detyrueshëm ligjor në rastet e deportimit dhe paraburgimit, një e drejtë e futur vetëm vitin e kaluar nën qeverinë e mëparshme.

Kritikët nga këndvështrime të ndryshme, përfshirë shoqatat ligjore dhe opozitën politike, kanë ngritur alarmin. Ekspertët ligjorë argumentojnë se anashkalimi i kontrolleve kushtetuese dhe mbështetja vetëm në ligjin e BE-së mund t'i ndërlikojë proceset gjyqësore në vend që t'i përshpejtojë ato. Grupet e avokatisë së refugjatëve, si Pro Asyl, e quajtën këtë veprim ligjërisht të dyshimtë dhe thelbësisht jodemokratik, duke paralajmëruar se kjo mund t'i privojë individët vulnerabël nga e drejta e tyre për mbrojtje.

Parimet Kushtetuese nën shqyrtim

Kushtetuta gjermane aktualisht kërkon përfshirjen e Bundesratit kur përcaktohet se cilat vende konsiderohen të sigurta për vendimet për azil. Qeveria tani citon një direktivë të BE-së që u lejon shteteve anëtare të përcaktojnë klasifikime të tilla përmes urdhëresave të thjeshta. Nëse miratohet, ligji do t'i lërë mënjanë në mënyrë efektive shtetet federale në një nga fushat më të ndjeshme të politikës së migracionit.

Ligjvënësit e Partisë së Gjelbër kanë reaguar ashpër. Filiz Polat, një zë i shquar në politikën e migracionit, akuzoi qeverinë për minimin e vlerave themelore demokratike. Sipas saj, klasifikimi i vendeve si "të sigurta" nuk është një procedurë administrative, por një përcaktim serioz ligjor që ndikon drejtpërdrejt në aksesin e njerëzve në azil dhe nuk duhet të trajtohet në mënyrë të njëanshme.

SPD, një nga partitë e koalicionit qeverisës, e mbrojti reformën si të nevojshme për të kapërcyer bllokimet legjislative në Bundesrat. Dirk Wiese, sekretar parlamentar i SPD-së, tha se propozimi ishte një përgjigje ndaj rezistencës së përsëritur nga partitë opozitare, veçanërisht të Gjelbrit.

Rastet e azilit në kishë rriten në përgjigje të kërcënimeve me deportim

Paralelisht me iniciativën federale, një numër gjithnjë e në rritje i azilkërkuesve në Gjermani po i drejtohen kishave për strehim. E njohur si "azil kishtar", kjo praktikë ofron mbrojtje të përkohshme nga deportimi. Shumica e këtyre rasteve përfshijnë "rastet e Dublinit" - individë që kanë aplikuar tashmë për azil në një vend tjetër të BE-së dhe për këtë arsye i nënshtrohen transferimit sipas ligjit të BE-së.

Rritja e rasteve të azilit nga kishat sugjeron se shumë azilkërkues kanë frikë nga pasojat e kthimit në vendet nga të cilat kanë kaluar ose nga kanë origjinën, të cilat tani mund të përcaktohen si "të sigurta" sipas propozimit të ri. Kishat, megjithëse nuk kanë autoritet formal ligjor për të bllokuar deportimet, shërbejnë si streha të fundit, duke shkaktuar shpesh debate komplekse ligjore dhe etike.

Përçarje në rritje në debatet për politikat e migracionit

Përtej Gjermanisë, debati për migracionin po zhvillohet në të gjithë Evropën në terma më agresivë. Filozofja dhe politologia shqiptare Lea Ypi kritikoi ashpër bashkëpunimin e vendit të saj me Italinë në ndërtimin e qendrave të paraburgimit për migrantët. Sipas saj, këto objekte janë burgje për njerëz që nuk kanë kryer ndonjë krim përveçse ikin nga konflikti ose kolapsi ekonomik.

Ypi e quajti iniciativën një produkt të oportunizmit politik dhe ambicies neokoloniale, të hartuar për ta paraqitur Shqipërinë si një kandidate të “zhvilluar” të BE-së, e gatshme të presë emigrantë. Ajo theksoi se masa të tilla maskojnë çështje më të thella, siç është emigrimi masiv i të rinjve shqiptarë dhe dështimi i shtetit për të ofruar perspektiva të vërteta ekonomike.

Ajo paralajmëroi gjithashtu se mbështetja në rritje te ndalimi dhe deportimi për të menaxhuar migracionin pasqyron një dështim më të gjerë politik. Sipas Ypi-t, deportimi është bërë një mjet për të disiplinuar popullatat dhe për të ripërcaktuar shtetësinë si një privilegj dhe jo si një të drejtë. Ajo kritikoi qeveritë, përfshirë ato progresive, për miratimin e retorikës së së djathtës ekstreme, duke shpresuar të rifitojnë konsensusin publik përmes politikave të ashpra të imigracionit - një taktikë që ajo e përshkroi si thelbësisht të gabuar.

Një iluzion politik i rrezikshëm

Ypi argumenton se ideja e rivendosjes së kohezionit shoqëror përmes kontrolleve më të rrepta të imigracionit është një iluzion i rrezikshëm. Sipas saj, kjo strategji vetëm sa përforcon ndikimin e partive të krahut të djathtë që kanë dominuar prej kohësh bisedën rreth identitetit, kufijve dhe përkatësisë. Konflikti i vërtetë, beson ajo, nuk qëndron midis emigrantëve dhe qytetarëve, por midis atyre që mbajnë pushtet ekonomik dhe atyre që janë përjashtuar prej tij.

Kritika e saj shtrihet edhe te partitë evropiane të qendrës së majtë, përfshirë Partinë Laburiste të Mbretërisë së Bashkuar nën kryeministrin Starmer, të cilën ajo e akuzon për imitimin e politikave konservatore në vend që të ofrojë alternativa kuptimplote. Ajo e sheh këtë trend si një tradhti të idealeve të pasluftës për bashkëpunim ndërkombëtar, drejtësi sociale dhe qytetari gjithëpërfshirëse.

Ypi bën thirrje për një kthim te solidariteti klasor si një kornizë politike që mund të bashkojë si migrantët ashtu edhe punëtorët vendas në një luftë të përbashkët kundër pabarazisë sistemike. Ajo paralajmëron se dështimi për t'iu drejtuar rrënjëve ekonomike të përjashtimit vetëm sa nxit rritjen e politikës së bazuar në identitet, e cila në fund të fundit dobëson demokracinë.

Momentumi Politik kundrejt Masave Mbrojtëse Ligjore

Strategjia aktuale e qeverisë gjermane synon të rimarrë kontrollin mbi politikën e migracionit duke përshpejtuar deportimet dhe duke frenuar mbrojtjet ligjore. Por ky veprim po has rezistencë serioze si nga shoqëria civile ashtu edhe nga pjesë të koalicionit qeverisës. Ai prek gjithashtu debate më të gjera rreth rolit të shtetit, kufijve të pushtetit ekzekutiv dhe përgjegjësive të vendeve që përfitojnë nga sistemet ekonomike globale që shpesh kontribuojnë në vetë zhvendosjen që ato tani kërkojnë të përmbajnë.

Në zemër të polemikave është një pyetje themelore: A duhet që efikasiteti i kontrollit të migracionit të vijë në kurriz të mbikëqyrjes ligjore dhe garancive të të drejtave të njeriut? Për shumë vëzhgues, qasja aktuale sugjeron një largim nga qeverisja gjithëpërfshirëse dhe drejt një modeli që e vlerëson përjashtimin si një shenjë të forcës politike.

Ndërsa legjislacioni ecën përpara në Bundestag dhe Bundesrat, Gjermania e gjen veten përsëri në udhëkryqin e integritetit ligjor, përshtatshmërisë politike dhe përgjegjësisë ndërkombëtare.