Gjermania përballet me presion në rritje për shkak të mungesave ushtarake dhe rekrutimit ushtarak

Gjermania ka njoftuar futjen e një Dite Kombëtare të Veteranëve që do të mbahet çdo vit në qershor, një veprim i rëndësishëm në një vend të njohur prej kohësh për qëndrimin e tij të kujdesshëm ndaj simbolizmit ushtarak. Ky vendim shënon një ndryshim më të gjerë kulturor. Për dekada të tëra, Gjermania ka mbajtur një marrëdhënie të ndërlikuar me forcat e saj të armatosura për shkak të trashëgimisë së Luftërave Botërore. Tani, me presion të shtuar gjeopolitik dhe sfida të brendshme të mbrojtjes, Bundeswehr është përsëri në qendër të debatit kombëtar.

Ndërsa festa e re është kryesisht simbolike, ajo vjen në një kohë kur Gjermania përballet me pyetje serioze në lidhje me strukturën dhe të ardhmen e forcave të saj ushtarake. Vendosja e Ditës së Veteranëve mund të shihet si një përpjekje për të normalizuar njohjen publike të shërbimit ushtarak dhe për të rritur pozicionin e Bundeswehr-it në shoqëri, në një kohë kur mungesa e ushtarëve po arrin nivele kritike.

Mungesa prej 60,000 ushtarësh shkakton debat kombëtar

Udhëheqja e mbrojtjes e Gjermanisë ka pranuar një boshllëk të madh personeli në Bundeswehr, me nevojën për 60,000 ushtarë shtesë për të përmbushur objektivat e reja operacionale të NATO-s. Kjo mungesë ka shkaktuar diskutime intensive rreth rivendosjes së shërbimit të detyrueshëm ushtarak, një politikë që u pezullua në vitin 2011.

Christian Badia, oficeri më i lartë i Gjermanisë brenda NATO-s, ka bërë thirrje publikisht për hapa të menjëhershëm për të rivendosur rekrutimin ushtarak. Ai paralajmëroi se vonesat e vazhdueshme do ta pengonin Gjermaninë të përmbushte detyrimet e saj në NATO. Kancelari Friedrich Merz shprehu shqetësimet në lidhje me mbështetjen vetëm në rekrutimin vullnetar, duke sugjeruar se shërbimi i detyrueshëm mund të rishqyrtohet së shpejti.

Badia hodhi poshtë kundërshtimet e zakonshme logjistike, të tilla si mungesa e ambienteve dhe instruktorëve, duke propozuar partneritete publik-privat për të rinovuar bazat e stërvitjes. Ish-zyrtarë të mbrojtjes kanë propozuar gjithashtu një model hibrid ku rekrutimi vullnetar do të kishte përparësi, por rekrutimi ushtarak mund të përdoret si një zëvendësim përmes përzgjedhjes së rastësishme nëse është e nevojshme.

Pistorius kërkon gatishmëri, por kritikët sfidojnë strategjinë e tij

Ministri i Mbrojtjes Boris Pistorius ka propozuar një plan me dy faza që në fund të fundit mund të çojë në rivendosjen e rekrutimit ushtarak. Qëllimi i tij është të zgjerojë me shpejtësi numrin e trupave në përgjigje të objektivave të reja të planifikimit të NATO-s. Megjithatë, plani është i diskutueshëm. Kritikët argumentojnë se ai i gjykon gabim kërkesat e një ushtrie moderne, e cila tani mbështetet më shumë në ekspertizën teknologjike sesa në ushtarët tradicionalë këmbësorë.

Kundërshtarët e shërbimit të detyrueshëm argumentojnë se strategjitë aktuale të mbrojtjes duhet të bazohen në aftësi, jo në numërimin e personelit. Konfliktet moderne kërkojnë specialistë në fusha të tilla si mbrojtja kibernetike, mbikëqyrja, operacionet me dronë dhe sistemet e sigurta të komunikimit. Kritikët vërejnë se rekrutët e rekrutuar, të trajnuar gjatë një periudhe njëvjeçare, nuk ka gjasa të arrijnë aftësitë e kërkuara për këto role para se të përfundojë shërbimi i tyre.

Përveç kësaj, ata argumentojnë se ideja e futjes së mijëra rekrutëve në një mjedis ushtarak me teknologji të lartë është e vjetëruar dhe kundërproduktive. Ish-personeli ushtarak dhe analistët thonë se Bundeswehr duhet të përqendrohet në ndërtimin e një force më të vogël dhe profesionale, të pajisur për të menaxhuar operacione dhe teknologji të sofistikuara.

Balancimi i Profesionalizmit dhe Rekrutimit: Nevojitet një Drejtim i Ri

Në vend të ringjalljes së rekrutimit ushtarak, shumë ekspertë të mbrojtjes po bëjnë thirrje për ndryshime sistemike që do ta bënin Bundeswehr-in më tërheqës si karrierë. Kjo përfshin paga më të mira, rrugë më të qarta karriere dhe një ekuilibër më të mirë midis punës dhe jetës personale. Për shembull, specialistët që punojnë në nëndetëse ose që merren me sisteme elektronike të ndjeshme duhet të kompensohen më shumë se personeli administrativ, duke reflektuar nivelin e rrezikut dhe ekspertizës teknike të kërkuar.

Kritikët argumentojnë se qasja aktuale mbështetet shumë në supozime të vjetruara. Besimi se ekspozimi i më shumë të rinjve ndaj ushtrisë do të çojë natyrshëm në rritjen e mbajtjes në detyrë injoron realitetin e ndryshimit të pritjeve për karrierë midis të rinjve. Një strategji e re do të përfshinte shfrytëzimin e aftësive ekzistuese dixhitale të rekrutëve të rinj në fusha që lidhen drejtpërdrejt me mbrojtjen kombëtare.

Kujtimet e Merz dhe kufijtë e nostalgjisë

Reflektimet publike të Kancelarit Merz mbi kohën e tij në shërbimin ushtarak nuk kanë kaluar pa u vënë re. Megjithatë, komentatorët e mbrojtjes kanë paralajmëruar kundër lejimit të nostalgjisë për të udhëhequr vendimet politike. Kërcënimet e sigurisë me të cilat përballet Gjermania sot - nga sulmet kibernetike deri te paqëndrueshmëria gjeopolitike - nuk mund të adresohen me strategji të hartuara në një epokë tjetër.

Analistët kanë paralajmëruar se një kthim në mënyrën e të menduarit të epokës së Luftës së Ftohtë rrezikon të devijojë burimet dhe vëmendjen nga nevojat më urgjente të Bundeswehr-it: modernizimi, ndërveprimi me aleatët e NATO-s dhe mbajtja e personelit me aftësi të larta. Ndërsa Gjermania po lundron si në një rivlerësim kulturor ashtu edhe në atë operacional të qëndrimit të saj ushtarak, nostalgjia nuk duhet të zëvendësojë politikën e bazuar në të dhëna.

Përçarjet politike intensifikohen mbi të ardhmen e shërbimit

Ndërsa ideja e rekrutimit ushtarak po fiton terren në disa qarqe politike, duke përfshirë sektorë të CDU-së dhe SPD-së, opozita mbetet e fortë, veçanërisht midis votuesve të rinj. Kritikët argumentojnë se rikthimi i shërbimit të detyruar ushtarak mund të alienojë një brez që është tashmë skeptik ndaj mandateve nga lart poshtë. Disa në SPD, të parë tradicionalisht si më miqësorë ndaj rekrutimit ushtarak, kanë shprehur gjithashtu rezerva, duke theksuar koston politike të zbatimit të një politike që shumë e shohin si regresive.

Mbështetësit e rivendosjes këmbëngulin se siguria kombëtare duhet të vijë përpara llogaritjeve politike, veçanërisht në dritën e paqëndrueshmërisë në rritje në Evropë. Megjithatë, debati pasqyron gjithnjë e më shumë një përçarje më të thellë mbi llojin e ushtrisë që dëshiron Gjermania: një që ndërton një forcë vullnetare profesionale, apo një që rikthehet te modelet e mobilizimit masiv të së kaluarës.

Çështja e rekrutimit ushtarak nuk është më teorike. Gjermania tani duhet të marrë vendime konkrete që do ta formësojnë Bundeswehr-in për dekada të tëra. Qoftë nëpërmjet shërbimit vullnetar, një modeli të rishikuar të rekrutimit ushtarak, apo një rishikimi të plotë të strategjive të rekrutimit dhe mbajtjes në detyrë, drejtimi i marrë do të ndikojë në gatishmërinë, besueshmërinë në NATO dhe kohezionin e brendshëm të Gjermanisë.